Nikt nie ma zamiaru polemizować z dokonaniami i faktem, że niewątpliwie Ingmar Bergman jest Kolumbem kina. W Bergman – rok z życia dokument tworzy na naszych oczach koronkowo wykonany, ale pełen pulsu i różnych perspektyw portret, daleki od laurki, wielkiego artysty. Pokazuje krzyżówkę jaką był charakter tej postaci. Na ile jego osobowość determinowała jego twórczość i bez prowokacji oraz podważania autorytetu, a bardziej dla zwielokrotnienia intymności opowiadania, odskrobuje złotko z pomnika artysty. Nie na jego szkodę, a w celu stworzenia wyczerpującego, ale nie suchego i faktograficznego dokumentu.