Na początku facet się rodzi. Potem dorasta, zazwyczaj w czasie wielkich polityczno-społecznych turbulencji. Śniadanie, pierwsza miłość, nadzieje, lęki, obsesje, kolacja. Wreszcie - chwyta za kamerę. Kino staje się azylem, językiem, oswaja świat, pozwala przegnać demony. Ziarenkiem, z którego kiełkuje mit, jest prywatne cinema paradiso: facet siada w pustej kinowej sali, gasną światła, na jego

"Creed" znaczy po angielsku "wiara". Skoro mamy już wiarę, pora na predestynację. Proste: Michael B. Jordan musiał w końcu stanąć za kamerą cyklu. Seria o perypetiach boksera Adonisa Creeda od początku kontynuuje przecież tradycję przygód Rocky'ego i boksuje się z jego cieniem. Sam Balboa przejął po Mickeyu Goldmillu (Burgess Meredith) pałeczkę "starego trenera", młody Adonis stawił czoła synowi

Już pierwsze sceny "Wskrzeszenia" nie pozostawiają wątpliwości, że Margaret to doskonale zorganizowana kobieta. Łączy intelektualnie wymagającą pracę w firmie farmaceutycznej z wychowaniem osiemnastoletniej córki, którą urodziła zapewne jako dwudziestolatka. Wczesne – jak na współczesny świat – i przy tym samotne macierzyństwo (ojca nastolatki nigdzie nie widać) nie przeszkodziło jej w karierze w

Popularna aplikacja podpowiada, że z teksańskiego Fort Worth do Oregonu można dziś dojechać w 25 godzin. Pod koniec XIX wieku, gdy Stany Zjednoczone pozostawały mniej przystępnym terenem do zasiedlenia, a w wielu miejscach nie zbudowano jeszcze linii kolejowych, wyprawa między tymi punktami oznaczała jednak wielomiesięczną i ryzykowną podróż. Czy na jej końcu czeka ziemia obiecana? A może śmierć,

"Are you crazy?" – rzucił odbierający Złotego Niedźwiedzia na 73. Berlinale Nicolas Philibert, kiedy Kristen Stewart ogłosiła, że jury uznało jego "Sur l’Adamant" za najlepszy film festiwalu. Żart był podwójny, bo to opowieść o osobach zmagających się ze zdrowiem psychicznym i ich opiekunach zastanawiająca się nad tym, co to oznacza "być szalonym". Ale też werdykt był odważny i zaskakujący, bo

To jeden z największych hitów tegorocznego Berlinale – wszystkie seanse "Passages" wyprzedały się błyskawicznie. Popularność pokazywanego wcześniej w Sundance najnowszego dzieła Iry Sachsa wynika zapewne ze specyfiki berlińskiej publiczności, rozsmakowanej w kinie gejowskim, którego reżyser, od lat pokazujący swe filmy na festiwalu, jest ikoną. Nie dlatego bynajmniej, że jej schlebia – choć

Rok 1823. W portach Afryki zachodniej kwitnie handel ludźmi. Wewnątrz kontynentu silniejsze plemiona podbijają te słabsze, a jeńcy trafiają na targi niewolników. Tam zaś czekają już na nich statki europejskich i amerykańskich kupców. Haniebny proceder chcą jednak ukrócić Agojie – członkinie elitarnej formacji wojskowej królestwa Dahomeju. Tym, co wyróżnia oddział, nie jest jednak polityczna

Sean Penn – nazwisko to coraz mniej kojarzy się ze zwieńczonym dwoma Oscarami bogatym dorobkiem filmowym czy też burzliwym niegdyś życiem uczuciowym, a coraz bardziej z politycznym aktywizmem. Od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę, aktor postanowił wykorzystać swą sławę, by wesprzeć obronę suwerenności, demokracji i prawa do istnienia najechanego kraju. Rok tej walki podsumowuje w stworzonym wraz

Na film otwarcia Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie zazwyczaj wybierane są tytuły lżejsze od tych startujących w rozgrzanym politycznie konkursie – za to z nazwiskami, które dodałyby blasku gali otwarcia. Tak było i w tym roku, kiedy pokazano "She Came to Me", komedię romantyczną z dwiema laureatkami Oscara w obsadzie (Anne Hathaway i Marisą Tomei), znanym z "Gry o tron" Peterem

Od faceta w blaszanej zbroi w pustynnej grocie, przez rozmaite wojny na skalę ziemską i kosmiczną, po niezliczone multiplikacje niekończących się uniwersów – raz dostrzegalne gołym okiem, to znów na poziomie atomowym. Trajektoria filmowego uniwersum Marvela robi się bardziej zagmatwana, ale też – paradoksalnie – coraz oczywistsza. Spektakl znieczula jeszcze skuteczniej ("Avengers: Endgame" zaczyna

Mike (Channing Tatum) już raz definitywnie kończył ze striptizem. A potem, równie definitywnie – drugi raz. Dziś natomiast kończy definitywnie po raz trzeci, ale za to jak. Ma być spektakularnie i z pompą! Nie w jakiejś zapchlonej dziurze na Florydzie, nie na tandetnym konwencie, lecz na deskach londyńskiego teatru. Chyba możemy już powiedzieć, że kolejna część losów sympatycznego tancerza

U szczytu swojej potęgi Cesarstwo Rzymskie jest ogromne. Rozciąga się od pustyń Afryki po granice północnej Anglii. Ponad ćwierć ludności świata żyje i umiera pod rządami cesarzy. Prawda, ale niewielkie ma to znaczenie. Juliusz Cezar (Vincent Cassel) zdaje się przeświadczony, że wygrał już dostatecznie dużo bitew, a kolejne podboje można odłożyć na czas nieokreślony. Ma bowiem ważniejsze rzeczy

Tomasz Mandes, ambasador rodzimej erotyki i polskiego kina, nasz człowiek na Złotych Malinach, nie ustaje w staraniach, byśmy szybko o nim nie zapomnieli. Nie zdążyliśmy ochłonąć po seansie współreżyserowanej przez niego trylogii, na którą składało się tytułowe 1096 dni, a już prowokuje i kusi: "Ze mną nie uciekniesz?!". Uciekłem więc z reżyserem, uciekliśmy razem daleko. Gra słów z plakatu nie

Dziewczynka wchodzi do lasu pełnego wilków, wilki już ostrzą zęby… i wtedy okazuje się, że dziewczynka jest wiedźmą. Oto "Kowbojka z Kopenhagi" w największym skrócie. Za las robi stolica Danii, wilkami są bałkańscy i chińscy mafiozi, wiedźma zna kung-fu, a wszystko oprószono neonowo-syntezatorowym brokatem. U podstaw najnowszego serialu Nicolasa Windinga Refna tkwi jednak właśnie to: baśń. 

Mark Cobden (Sean Bean) przekracza niegościnne progi więzienia Craigmore, w którym ma spędzić najbliższe cztery lata. Facet wygląda, jakby pomylił adresy. Jego spokojne, wręcz łagodne usposobienie, przyjazne oblicze i niechęć do wchodzenia w konflikty odróżniają go od większości skazańców: wiecznie nabuzowanych, wykrzykujących głośno swoje racje i bagatelizujących popełnione zbrodnie. Co więcej,

Enigmatyczny tytuł i równie enigmatyczny początek, jeden z tych, które budują napięcie przy pomocy minimum środków filmowych. Mała Wen (Kristen Cui) bawi się sama w lesie, zamyka w słoju koniki polne, a w zeszycie dokonuje skrupulatnej klasyfikacji: imię, kolor, płeć, zachowanie. W tej zabawie – znanej chyba każdemu, kto miał w dzieciństwie dostęp do skrawka zieleni – jest coś okrutnego i

Gdybym był złośliwy, powiedziałbym, że, kto pójdzie do kina na "Masz ci los!", ten nie wygra losu na loterii. Gdybym był brutalny, dodałbym, że kto szuka dowodów na odrodzenie polskiej komedii, nie znajdzie ich w filmie Mateusza Głowackiego. Po seansach inteligentnie napisanego "Na twoim miejscu" i ekscytujących przygód "Niebezpiecznych dżentelmenów" liczyłem na podtrzymanie dobrej passy. Myliłem

Niby latka lecą nieubłaganie, a ejtisy ciągle te same. Wypchane na ramionach, ekstrawaganckie marynarki, bufki, tapiry, cekiny, neony i, co ważniejsze, wyrzeźbione ciała epoki reaganowskiej - albo te rodem z plażowej siłowni, gdzie niegdyś stal hartował sam Arnold Schwarzenegger, albo te sprzed telewizora, na którego ekranie miliony Amerykanek aerobiku uczyła Jane Fonda. Ale, choć ludzie byli

Trudno określić, czy przechodzący na emeryturę Otto Anderson (Tom Hanks) ludzi nie lubi czy bardzo się stara, by ludzie nie lubili jego. Minęło już kilka lat od śmierci żony, ale ciągle się nie pozbierał. Samotne przeżywanie żałoby stało się jego ponurą codziennością. Częste odwiedziny przy nagrobku to nie tyle momenty intymnych zwierzeń, co chwile, w których mężczyzna wyczekuje nieuchronnego.

Filmowa kariera Marysi Sadowskiej to intrygujące zjawisko. Nie sposób nie zauważyć swoistego pęknięcia w jej filmografii. Po bardzo dobrze przyjętym (zarówno przez krytyków, jak i widzów) "Dniu kobiet" i "Sztuce kochania. Historii Michaliny Wisłockiej" jej kino zaczęło się niebezpiecznie odklejać od wiarygodności scenariuszowej, głębi psychologicznej i reżyserskiej konsekwencji. Sadowska wskazuje

Jaka mumia jest, każdy widzi. Z maskarą na oku, złotym wisiorem na szyi i podkręconym lokiem wozi się po współczesnym Londynie w towarzystwie gadającego krokodyla, piegowatego huncwota oraz wojowniczej księżniczki. Charczący pod nosem Boris Karloff i wymiotujący szarańczą Imhotep przewracają się w sarkofagach, ale kto by się tam nimi przejmował. Dzieciaki będą zachwycone. A dorośli jakoś to

Damien Chazelle rozumie kino, jak mało który współczesny twórca. Budowanie napięcia w "Whiplash", wizualna i muzyczna kreatywność "La la landu", opowiadanie dźwiękiem w "Pierwszy człowiek"... To wszystko udowadniało, że młody reżyser do perfekcji opanował warsztat filmowca, jednocześnie głęboko rozumiejąc zarówno klasyczną spuściznę Hollywoodu, jak i naturę kinematograficznego medium. Było jasne,

Obudziliście się kiedyś na kacu po całonocnej imprezie i nie wiedzieliście, co się właściwie wydarzyło? Taka sytuacja przytrafia się Tadeuszowi Boyowi-Żeleńskiemu (Tomasz Kot), który powoli zwleka się z trawnika przed zakopiańską willą i próbuje przypomnieć sobie niedawne wypadki. Lekarz szybko orientuje się, że jego przyjaciele, czyli geniusz i wariat Stanisław Witkiewicz (Marcin Dorociński),

"Nie książka się liczy, tylko to, co z niej wyniesiemy", mówi jeden z bohaterów "Zadziwiającego kota Maurycego". W tym konkretnym przypadku książka jednak liczy się bardzo. Twórcy animacji o gadającym kocie i jego gromadce elokwentnych szczurów wynieśli bowiem całkiem sporo z literackiego pierwowzoru. Efekt to zaskakująco wierna ekranizacja powieści Terry’ego Pratchetta "Zadziwiający Maurycy i

Elena Ferrante powraca na małe ekrany. Za ekranizację jej ostatniej powieści - "Zakłamane życie dorosłych" - zabrał się tym razem Netflix. Na reżysera projektu wybrano zaś Edoarda de Angelisa, twórcę silnie związanego z Neapolem i okolicami; twórcę, który na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat wyrósł na jedno z ciekawszych i bardziej oryginalnych nazwisk w panoramie współczesnych włoskich

Najnowszy film Chinonye Chukwu pozwala nam poznać dramatyczną i niezwykle inspirującą historię Mamie Till-Mobley i jej syna Emmetta. To, co wydarzyło się latem 1955 na obrzeżach Missisipi na zawsze odmieniło walkę o prawa obywatelskie społeczności afroamerykańskiej w USA. Nie tak dawno w Ameryce zlinczowano 14-letniego chłopca za bycie szarmanckim i spontanicznym… Młoda wdowa Mamie Till-Mobley

Rozwija się w takt doskonale znanych motywów, niesie uśmiech i bezpretensjonalną zabawę za pomocą niekoniecznie najbardziej wyrafinowanych zabiegów, opowiada o miłości i niby nikt nie zna, a podbija serca milionów. Disco Polo? Nie, choć blisko – niejedna polska komedia ostatnich lat. "Ślub doskonały" idealnie (żeby nie napisać – doskonale) wpisuje się w ten jakże popularny nurt, który poziomu

Gdyby James Bond nie przebierał w słowach i nie przywiązywał wagi do etosu, nazywałby się Orson Fortune, a film o jego przygodach zrealizowałby Guy Ritchie. Twórca "Porachunków" i "Przekrętu" miał już okazję udowodnić, że w kinie szpiegowskim czuje się równie dobrze jak w komediach kryminalnych. Jego "Kryptonim U.N.C.L.E.", oparty na motywach z popularnego w latach 60. serialu, był sprawnym

Pytanie o dobrą adaptację gry wideo to tak naprawdę pytanie o fundamenty jej języka: za ile jesteśmy w stanie przehandlować kontrolę nad opowieścią? Wyjątkowe połączenie kina, literatury, sztuk plastycznych oraz paru innych rzeczy zostaje nie tylko pozbawione interaktywności; dotkliwsza wydaje się redukcja jego narracyjnego potencjału. Że da się z tej pułapki wybrnąć, dowiadujemy się od wielkiego

Jest w "Godland", najnowszym filmie Hlynura Pálmasona, taka scena: młody pastor Lucas (Elliott Crosset Hove) rozmawia w ciemni z Anną (Vic Carmen Sonne), córką gospodarza, u którego się zatrzymał. Mówi jej, że na Islandii – w miejscu akcji, gdzie "nic nie rośnie" – jest "potwornie pięknie". "Tak, i potwornie, i pięknie" – odpowiada dziewczyna. Być może to najważniejszy dialog tej wieloznacznej