Sierpień, sobotnie popołudnie. Jeżeli podniosę głowę, przez okno zobaczę zieleń posadzonych przez sąsiadów świerków, a za nimi i nad nimi - niebo w kolorze wypłowiałego błękitu. Nie podnoszę wzroku, jestem w Libanie. Frenkel, izraelski żołnierz, tańczy do wtóru Chopinowskiego walca, strzelając na oślep jak opętany. Czuję dreszcz za każdym razem, gdy wracam do tej sceny.Czternaście lat po premierze (2008) „Walc z Baszirem” ...