Po obejrzeniu nowej „Diuny” przychodzi na myśl jedno słowo: monumentalność. Epicka muzyka, gigantyczne dekoracje, polityka na skalę kosmiczną oraz intrygi rozpisane na pokolenia. Można poczuć klimat fantastyki z dawnych lat – czegoś zdecydowanie dziwnego, trochę nieludzkiego i bardzo ODLEGŁEGO.